امام خمينى از دوران جوانى، اشعارى عرفانى و بعضاً سياسى و اجتماعى سروده است كه متأسفانه بخش اعظم اشعار قديم آن حضرت، در جريان جابه‏جاييها و يورش مأمورين ساواك به منزل و كتابخانه ايشان و ديگر علل مفقود گرديده است. ايشان پس از پيروزى انقلاب اسلامى سروده‏هايى در قالب غزل، رباعى، دوبيتى و... داشته‏اند.

مجموعۀ سروده‏هاى اخير آن حضرت به همراه تعدادى از اشعار قديمى كه بر جاى مانده بود، در كتابى تحت عنوان «ديوان امام» منتشر‏شده است. پيش از آن، تعدادى از سروده‏هاى امام در آثارى به نام‏«سبوى عشق»، «محرم راز»، «بادۀ عشق» و «نقطۀ عطف» انتشار يافته بود.

در مقدمۀ ديوان، اطلاعات جامعى دربارۀ چگونگى سرايش و سبك اشعار امام و تاريخچۀ آن ارائه شده است. همچنين مشخصات فنى و ادبى اشعار نيز در بخش ضميمۀ ديوان معرفى شده‏اند. اين اثر در 445 صفحه و در مجموعه‏اى نفيس براى نخستين بار در سال 1372، از سوى مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى منتشر گرديده و بارها تجديد چاپ شده است. ضمناً كتابى تحقيقى پيرامون شرح اصطلاحات عرفانى اشعار امام تحت نام فرهنگ ديوان امام نيز از سوى همين مؤسسه منتشر گرديده است.

لینک متن کامل کتاب از پرتال امام خمینی (ره):

http://archlibserver.imam-khomeini.ir/site/catalogue/fulltext/581824/1606304